Τα αγαπημενα μας τραγουδια

"Η εικόνα του Χειμώνα"-Πυξ Λαξ

Απ' το παράθυρο έρχεται η εικόνα του χειμώνα
βροχή που πέφτει δέντρα που λυγίζουν στο βοριά
και συ σκυμμένος πάντα εδώ με χέρια ματωμένα
συζήτηση αρχινάς με τον καθρέφτη σιωπηλά

Γύρω σου κάποιες κίτρινες παλιές φωτογραφίες
την εποχή που ήσουνα παιδί
Το ραδιόφωνο απ' τα χρόνια του 50
στη μοναξιά σου παρηγοριάς φωνή

Τι σου 'δωσε η ζωή καλό για να θυμάσαι
σε πότισε με χάπια ηδονής
Παραμυθένια χρώματα και γεύσεις του θανάτου
σε κάθε βήμα σου, σε κάθε σου πνοή

Τώρα ο καθρέφτης έμεινε μονάχος μάρτυράς σου
σύμμαχος με τ' άθλια τα χρόνια που μισείς

Σ' ένα τασάκι βρίσκονται σβησμένα τ' όνειρά σου
σ' ένα μπουκάλι με ποτό η ίδια σου η ζωή

"Iron Man"-Black Sabbath

Has he lost his mind?
Can he see or is he blind?
Can he walk at all,
Or if he moves will he fall?
Is he alive or dead?
Has he thoughts within his head?
Well just pass him there
Why should we even care?

He was turned to steel
In the great magnetic field
Where he traveled time
For the future of mankind

Nobody wants him
He just stares at the world
Planning his vengeance
That he will soon unfold

Now the time is here
For iron man to spread fear
Vengeance from the grave
Kills the people he once saved

Nobody wants him
They just turn their heads
Nobody helps him
Now he has his revenge

Heavy boots of lead
Fills his victims full of dread
Running as fast as they can
Iron man lives again!

"Μαραμπού"-Νίκος Καββαδίας(στίχοι)//Μαρίζα Κωχ(φωνή)

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,
πως τις γυναίκες μ' ένα τρόπον ύπουλο μισώ
κι ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.

Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό
πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.

Ακόμα, λένε πράματα φριχτά παρά πολύ,
που είν' όμως ψέματα χοντρά και κατασκευασμένα,
κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές
κανείς δεν το 'μαθε ποτέ, γιατί δεν το 'πα σε κανένα.

Μ' απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά,
και φεύγουν προς τα δυτικά των Μαραμπού τα σμήνη,
κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω σε χαρτί,
εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη.

Ήμουνα τότε δόκιμος σ'ένα λαμπρό ποστάλ
και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία.
Τότε τη γνώρισα - σαν άνθος έμοιαζε αλπικό -
και μια στενή μας έδεσεν αδελφική φιλία.

Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική,
κόρη ενός πλούσιου Αιγύπτιου οπού 'χε αυτοκτονήσει,
ταξίδευε τη λύπη της σε χώρες μακρινές,
μήπως εκεί γινότανε να τήνε λησμονήσει.

Πάντα σχεδόν της Μπασκιρτσέφ κρατούσε το Ζουρνάλ,
και την Αγία της Άβιλας παράφορα αγαπούσε,
συχνά στίχους απάγγελνε θλιμμένους γαλλικούς,
κι ώρες πολλές προς τη γαλάζιαν έκταση εκοιτούσε.

Κι εγώ, που μόνον εταιρών εγνώριζα κορμιά,
κι είχα μιαν άβουλη ψυχή δαρμένη απ' τα πελάη,
μπροστά της εξανάβρισκα την παιδική χαρά
και, σαν προφήτη, εκστατικός την άκουα να μιλάει.

Ένα μικρό της πέρασα σταυρόν απ' το λαιμό
κι εκείνη ένα μου χάρισε μεγάλο πορτοφόλι
κι ήμουν ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος της γης,
όταν εφθάσαμε σ' αυτήν που θα 'φευγε την πόλη.

Την εσκεφτόμουνα πολλές φορές στα φορτηγά,
ως ένα παραστάτη μου κι άγγελο φύλακά μου,
και μια φωτογραφία της στην πλώρη ήταν για με
όαση, που ένας συναντά μεσ' στην καρδιά της Άμμου.

Νομίζω πως θε να 'πρεπε να σταματήσω εδώ.
Τρέμει το χέρι μου, ο θερμός αγέρας με φλογίζει.
Κάτι άνθη εξαίσια τροπικά του ποταμού βρωμούν,
κι ένα βλακώδες Μαραμπού παράμερα γρυλίζει.

Θα προχωρήσω!... Μια βραδιά σε πόρτο ξενικό
είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκι, τζιν και μπύρα,
και κατά τα μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,
το δρόμο προς τα βρωμερά, χαμένα σπίτια επήρα.

Αισχρές γυναίκες τράβαγαν εκεί τους ναυτικούς,
κάποια μ' άρπαξ' απότομα, γελώντας, το καπέλο
(παλιά συνήθεια γαλλική του δρόμου των πορνών)
κι εγώ την ακολούθησα σχεδόν χωρίς να θέλω.

Μια κάμαρα στενή, μικρή, σαν όλες βρωμερή,
οι ασβέστες απ' τους τοίχους της επέφτανε κομμάτια,
κι αυτή ράκος ανθρώπινο που εμίλαγε βραχνά,
με σκοτεινά, παράξενα, δαιμονισμένα μάτια.

Της είπα κι έσβησε το φως. Επέσαμε μαζί.
Τα δάχτυλά μου καθαρά μέτρααν τα κόκαλά της.
Βρωμούσε αψέντι. Εξύπνησα, ως λένε οι ποιητές
«μόλις εσκόρπιζεν η αυγή τα ροδοπέταλά της».

Όταν την είδα και στο φως τα' αχνό το πρωινό,
μου φάνηκε λυπητερή, μα κολασμένη τόσο,
που μ' ένα δέος αλλόκοτο, σαν να 'χα φοβηθεί,
το πορτοφόλι μου έβγαλα γοργά να την πληρώσω.

Δώδεκα φράγκα γαλλικά... Μα έβγαλε μια φωνή,
κι είδα μια εμένα να κοιτά με μάτι αγριεμένο,
και μια το πορτοφόλι μου... Μ' απόμεινα κι εγώ
έναν σταυρό απάνω της σαν είδα κρεμασμένο.

Ξεχνώντας το καπέλο μου βγήκα σαν τον τρελό,
σαν τον τρελό που αδιάκοπα τρικλίζει και χαζεύει,
φέρνοντας μέσα στο αίμα μου μια αρρώστια τρομερή,
που ακόμα βασανιστικά το σώμα μου παιδεύει.

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εκάμαμε μαζί
πως χρόνια τώρα με γυναίκα εγώ δεν έχω πέσει,
πως είμαι παλιοτόμαρο και πως τραβάω κοκό,
μ' αν ήξερα οι δύστυχοι, θα μ' είχαν συχωρέσει...

Το χέρι τρέμει... Ο πυρετός... Ξεχάστηκα πολύ
ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.
Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,
νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω...


ΥΓ:Μήπως το έχει κανείς???Δεν μπορώ να το βρω με τίποτα...Please,όποιος το έχει,αν μπορεί να μου το στείλει!!!

"Το καπηλειό"-Χαϊνηδες

Ήτανε όμορφο θαρρώ
εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά
βαρμένα μέσα στην καρδιά
με τ' όνειρό μου.

Και κάθε μέρα από βραδύς
ντουγιουρντισμένος ο Βαρδής
με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.

Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που για δυό χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
'που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.

Κι ο Μύρος πιάνει το χορό
το χώμα μόνο έχει οχτρό
χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά
τα δυο του μάτια.

Θυμούμαι κάθε χαραυγή
πού 'λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεργιανίζω το ντουνιά
με τα φιλιά σου.

Αργό το ζάλο μου, βαρύ
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.

Πως να δικάσω μια ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβήνει
στο ερειπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έχει 'πομείνει.

πιστευω οτι πρεπει να μετονομαστει το topic σε μιχαλης topic γιατι σχεδον μονο αυτος γραφει

Εχω γραψει και εγω ρε!!!

Πολύ γαμάτο είναι το να σαι καλα του Zed...

gorgopodaros έγραψε:

πιστευω οτι πρεπει να μετονομαστει το topic σε μιχαλης topic γιατι σχεδον μονο αυτος γραφει

Πράγματι.(οπως πάντα πολυλογας.)

"Οι στίχοι μας ποτέ δε σταματάνε"-Αρτέμης και Ευθύμης

Επιμελώδημα α' :
(Αρτέμης)
Νά, νά, νά, νά, νά, νά, νά,Νά, ναί, 'μαι, ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά, ναί, 'μαι, ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά, ναί, 'μαι, ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά 'μαι! Κι οι στίχοι μου ποτέ δε σταματάνε!

(Αρτέμης)
Χρόνια τώρα,
στίχοι πληθώρα,
κολλάς αχώρα,
δεν μ' ανακόπτεις την φόρα,
ούτε με τα κόλπα της kamora,
όρα!
την φάση να θάλλει και πάλι σαν τον ίβύσκο,
με το πού δίνω σε κυκλοφορία νέο δίσκο!
(Ευθύμης)
Με τον ζήλο στο στήθος
και με το ήθος στο ύφος.
και με τον ήχο σ' όλο των
χρωμοσωμάτων το μήκος,
έχω τον στίχο στο χείλος,
παίζω κιθάρες και keybords
φέρω τον μύθο στο ύβος
και δίχως άλλο το πλήθος.

(Αρτέμης)
Κι όπως ο Αίας παίζει πεσσούς με τον 'Αχιλλέα,
σ* έναν αμφορέα φιλοτεχνημένο από τον Εξηκία
έτσι παίζω με κάθε ομοιοκαταληξία
ράπερς αντιδρούν και παθαίνουν
ηλεκτροπληξία!
(Ευθύμης)
θέλει τέχνη και λέγειν αν θέλεις λόγια να λέγεις,
αν θέλεις λέξεις να πλέξεις
κι από την άλλη να έχεις χέρι στο μείκτη,
στις μείξεις, να βρεις beats για να ρίξεις,
να δείξεις skills για ν' αξίζει να συγκριθείς.
Δεν νομίζεις;
(Αρτέμης)
Πολλοί ρωτάνε πώς διάγω.
Λοιπόν, διάγω ευ,
κι ας μην με παίζουν στα fm και στα uhf,
το στυλ μου παραμένει ελεύθερο,
τέλος του πρώτου μέρους,
πάμε για το δεύτερο! Και...

(Επιμελώδημα α')

Επιμελώδημα β':
Δεν τελειώνουν οι ρίμες,
και δεν τελειώνουν οι ρίμες
κι ας μεταφέρουν ευθύνες,
κι ας τις βαραίνουν οι μνήμες
Δεν τελειώνουν οι στίχοι,
και δεν τελειώνουν οι στίχοι
Ψάχνουνε μέσα στα πλήθη,
κάποιον να βγαίνει από τη λήθη.
(Αρτέμης)
Είναι το ραπ φαινόμενο, μαινόμενο,
με το μικρόφωνο φλεγόμενο,
το στυλ το μη αναμενόμενο,
με κάθε μου λεγόμενο,
ανοίγω νέο μέτωπο και νέο πόλεμο,
το κάθε χτύπημα μου επώδυνο!

(Ευθύμης)
Με παλλόμενο λόγο και με δονούμενο νου
επανακινούμε το μένος από το μέλος ωθούμενο
Φέρνω στίχο τρεχούμενο,
στυλ χωρίς προηγούμενο.
Μένω νούμερο ένα, μένεις άπλα ένα νούμερο.
(Αρτέμης)
ομοιοτέλευτο, στ' ομοιοτέλευτο,
ρηγνύω κέλευθο, μετά την κέλευθο, *
mc* s χάνουνε τον έλεγχο,
κρύβονται όπως ό Ευρυσθεύς,
όταν είδε τον Κέρβερο!
εν καιρώ μην περιμένεις κάτι εύκαιρο
(Ευθύμης)
Και θέλω τόσο να δώσω σ' όλο τον κόσμο καμπόσο
από τον πόθο πού νοιώθω σαν να 'χω κόμπο
στον κόρφο
κι από την νόσο πού τόσο καιρό νοσώ
ν' αναρρώσω.
Αυτό πού ζω κι αναγιγνώσκω ποθώ
να το μεταδώσω.

(Αρτέμης)
Γι' αυτό μοιραία πρέπει να σηκώσεις την κεραία
είναι ή παρέα πού διατηρεί την φάση ακεραία,
κι αφού ή γραμμή πηγαίνει πίσω μέχρι τον Ορφέα,
τιμής ένεκεν, γυρίζω από τα νέα στα αρχαία!
Έπου θεώ, όρκω μή χρώ,
τέχνη χρώ, επί ρώμη μή καυχώ
βίας μή έχου, ευτυχίαν εύχου '.
κακίας απέχου, παιδείας άντέχου! Καί...

(Επιμελώδημα α')

(Επιμελώδημα β')

Κι όταν λέω χέρια ψηλά, τα χέρια ψηλά!
Κι όταν λέω χέρια ψηλά... γιατί το κάνεις;
Το 'χα πει και δέκα χρόνια πριν το πει ο Χατζηγιάννης.
(Αρτέμης)
Δεν τραγουδώ άμπρα-κατάμπρα σαν την Μαριάντα
Κάνω πάταγο σαν Παλαιστίνιος στην ιντιφάντα
Το ποσοστό είναι γνωστό,
στο ξαναείπα!
Στο δίνω εκατό τοις εκατό,
όπως το θέλει κι η Χρύσπα!
ρίμα για δείγμα
και βγαίνει μείγμα-δυναμίτης
πιο πολύ κι απ' ο,τι θα 'θελε να ήταν ο Τσαλίκης!
(Ευθύμης)
Γι' αυτό να πάτε να μάθετε να μιλάτε
και να 'ρθετε να πουλάτε πώς τάχατε τ' αγαπάτε.
Όσο κι αν το κουνάτε δεν βαραίνει.
Τ' ανάλαφρο τσιφτετέλι μένει αδιάφορο,
μένει αδιάφορο, σαν την Έλλη.
(Αρτέμης)
κι αφού οι χίπ χόπ καδένες,
είναι μπλεγμένες με γαρδένιες,
κι έχουν αλλάξει οι συνισταμένες,
αφιερωμένο αυτό το τραγούδι πείτε σε 'κείνη,
όχι από Πλούταρχο,
αλλά από Άρτεμη κι Εύθυμη! Και...

Πολύ μακροσκελές είναι... Αλλά οι στίχοι φαίνονται ωραίοι...

Πρωτη εκτελεση:Ζ.Κασηματης

Πίνω και μεθώ
οφ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώ
και το ντέρτι μου
οφ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ

Γένηκα μπεκρής
οφ αμάν χασικλής και μερακλής
γιατί όλο λες
οφ αμάν κούκλα μου πως δε με θες

Τα ματάκια σου
οφ αμάν και τα κορδελάκια σου
με τουμπάρανε
οφ αμάν και με κογιονάρανε

Πώς μου τα ‘φερες
οφ αμάν και μου τη κατάφερες
και μου το ‘σκασες
οφ αμάν με το μάγκα το ‘στριψες

Να τα και τα μερακλίδικα...

Α' εκτελεση:Βαμβακαρης

Τα ματόκλαδά σου λάμπουν βρε
σαν τα λούλουδα του κάμπου
σαν τα λούλουδα του κάμπου βρε
τα ματόκλαδά σου λάμπουν

Τα ματάκια σου αδερφούλα βρε
μου ραγίζουν την καρδούλα
μου ραγίζουν την καρδούλα βρε
τα ματάκια σου αδερφούλα

Τα ματόκλαδά σου γέρνεις βρε
νου και λογισμό μου παίρνεις
νου και λογισμό μου παίρνεις βρε
Τα ματόκλαδά σου γέρνεις βρε

Τα ματάκια σου να βγούνε βρε
σαν και μένα δε θα βρούνε
σαν και μένα δε θα βρούνε βρε
τα ματάκια σου να βγούνε

Οτιδήποτε των Rammstein!!!
Rammstein=>

Ποιοι είναι αυτοί?? Δώσε κανένα λινκ από youtube...

Rocky έγραψε:

Ποιοι είναι αυτοί?? Δώσε κανένα λινκ από youtube...

https://www.youtube.com/watch?v=7eFeq7ecQB4&feature=PlayList&p=E5EA292A2B6FFD8C&index=10

Είναι metal.Δεν ξέρω αν θα σου αρέσουν

Rocky έγραψε:

Ποιοι είναι αυτοί?? Δώσε κανένα λινκ από youtube...

ΠΟιοι είναι αυτοί; Τσ τσ τσ.Το sonne Και το feuer frei δοκίμασε.Για μένα είναι από τα καλύτερα τους τραγούδια.

Εντάξει... θα τα ακούσω... Για να μην λέτε πως δεν σας ακούω και πως υπάρχει λογοκρισία όχι τίποτα άλλο...

SlfTh3Chl3f έγραψε:

Rocky έγραψε:

Ποιοι είναι αυτοί?? Δώσε κανένα λινκ από youtube...

ΠΟιοι είναι αυτοί; Τσ τσ τσ.Το sonne Και το feuer frei δοκίμασε.Για μένα είναι από τα καλύτερα τους τραγούδια.

Εμένα μου αρέσει πολύ το Benzin

Μα Γερμανοί είναι????

Rocky έγραψε:

Μα Γερμανοί είναι????

Ναι

michosm13 έγραψε:

SlfTh3Chl3f έγραψε:

Rocky έγραψε:

Ποιοι είναι αυτοί?? Δώσε κανένα λινκ από youtube...

ΠΟιοι είναι αυτοί; Τσ τσ τσ.Το sonne Και το feuer frei δοκίμασε.Για μένα είναι από τα καλύτερα τους τραγούδια.

Εμένα μου αρέσει πολύ το Benzin

Δεν τους έχω πολυψάξει tbh.Τωρα άκουσα το benzin πρωτη φορά!Τα σπάει!!!

Μικρό μου Πόνι-Ζακ Στεφάνου.

Μικρό μου ΠΟΝΙ
ο κόσμος τελειώνει
είμαστε πρώτοι
μα τρέχουμε μόνοι
μοιραία μπάρμπι
χοντρή με ρυτίδες
βλέπεις ειδήσεις
μα φοράς παρωπίδες

Παιχνίδια στη μάχη
κι ο Τζι-Αι-Τζο μου
κοιτά πληγωμένος
τον κόλπο του τρόμου
του λείπει ένα πόδι
του λείπει μια ιδέα
του λείπει η ψυχή του
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα

Μικρά στρουμφάκια
με αρβύλες και κράνη
και τη Χιονάτη
βιάζουν οι νάνοι
Η κάντι κάντι
διακινεί κοκαΐνη
για τον βαρόνο
αστυνόμο σαΐνη

Παιχνίδια στη μάχη
κι ο Τζι-Αι-Τζο μου
κοιτά πληγωμένος
τον κόλπο του τρόμου
του λείπει ένα πόδι
του λείπει μια ιδέα
του λείπει η ψυχή του
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα

Το έτος 2086 τα Playmobil εισέβαλαν στην ειρηνική LEGOLAND, για να εκμεταλλευτούν το πλούσιο σε πλαστικό υπέδαφος της. Στην διάρκεια της κατοχής σκοτώθηκαν 1.200 στρατιώτες Playmobil και 190.000 LEGO
Μοναδικός επαναστάτης, ο μεγάλος Καπαμαρού από την Ασία, κατάφερε να μαζέψει στρατό από παιχνίδια που διαφωνούσαν. Ανάμεσα τους αποστασιοποιημένα στρουμφ, ο Δρακουμέλ, τα αρκουδάκια της αγάπης, ο Γκάρφιλντ, ο Σνούπυ και τα χελονονιτζάκια, τo Muppet Show, ο Γκας από το Toy Story, ο Αλλαντίν, ο Σίμπα, ο Κεν-κεν, ο Superman, και άλλοι ξεχασμένοι ήρωες. Στην τελευταία μάχη του κόλπου έπεσαν και οι τελευταίοι. Στην μνήμη τους.

Παιχνίδια στη μάχη
κι ο Τζι-Αι-Τζο μου
κοιτά πληγωμένος
τον κόλπο του τρόμου
του λείπει ένα πόδι
του λείπει μια ιδέα
του λείπει η ψυχή του
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
τον θάνατο

Ζακ Στεφάνου-Δείξε μου τον τρόπο.

Χρυσός και ασήμι αγρίμι μεσ' στη νύχτα
ουρλιάζεις δυνατά
δάκρυά σου στα μαλλιά μου τα γέλια σου χαρά μου
μα μου στερείς κι αυτά
ποιος να 'ναι ο λόγος που ένας θαρραλέος να κλαίει τόσο πολύ
ποια να ' ναι η αιτία που αντί να λες αστεία
ξεσπάς παντού μ' οργή

Δείξε μου τον τρόπο
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ
μόνο θέλω ακόμα απ' το δικό σου στόμα
ν' ακούσω σ' αγαπώ

Πιάνω ένα τόνο ίσως να 'ναι το μόνο
που με πάει μακρυά
λέω μια λέξη χιονίσει είτε βρέξει
το μέλλον με κοιτά
θέλω να ζήσω μα αν δεν σ' αγαπήσω
δεν ξέρω αν θα μπορώ
θέλω να υπάρχω φιλία μαζί σου να' χω
για πολύ καιρό

Δείξε μου τον τρόπο
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ
μόνο θέλω ακόμα απ' το δικό σου στόμα
ν' ακούσω σ' αγαπώ (χ2)

"My Immortal"

I'm so tired of being here
Suppressed by all my childish fears
And if you have to leave
I wish that you would just leave
'Cause your presence still lingers here
And it won't leave me alone

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase

[Chorus:]
When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have
All of me

You used to captivate me
By your resonating light
Now I'm bound by the life you left behind
Your face it haunts
My once pleasant dreams
Your voice it chased away
All the sanity in me

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase

[Chorus]

I've tried so hard to tell myself that you're gone
But though you're still with me
I've been alone all along

"Δημόσιο Forevah"-Ημισκούμπρια

Ο επόμενος, τι θέλετε, μιλήστε κύριέ μου
Δείξτε μου ταυτότητα, πού μένετε, στην Kρέμου;
Κουφός είσαι παππού, τι ανοίγεις τη μασέλα;
Θέλεις και μετάφρα απ' τη Νατάσσα Συρεγγέλα;

Εν πάσει περιπτώσει, φέρε το χαρτομάνι
Θέλω και απόδειξη από το Δεληολάνη
Ότι το κάρο του παππού είναι το δικό σου
Θέλω και υπογραφή απ' τον συμπέθερό σου

Τι; έχει πεθάνει; Σκάψε να τον βρεις
Αλλιώς το πιστοποιητικό δεν πρόκειται να δεις
Μίλα κυρά μου, μ' έσκασες, τι θέλεις, μια σφραγίδα;
Ε ρε πού μπλέξαμε με τούτη δω τη γίδα!

Πηγαίνετε απέναντι, δίπλα απ' τον καταψύκτη
Θα βρείτε του ταμία το tales from the κρύπτη
Φέρτε το μαζί σας να σας δώκω υπογράφα
Και με την ευκαιρία γεμίστε την καράφα

Ποιο ζώο έχει σειρά; Εσύ είσαι πιτσιρίκο;
Στο λέω άλλη μια φορά πριν φάω τα φοφίκο:
Πάρε αυτή την αίτηση για να τη συμπληρώσεις
Τι ώρα είναι, μία, δεν προλαβαίνεις να τη δώσεις!

Αύριο οκτώ με δέκα θα δούμε τι θα γίνει
Οπ, έφτασε η ώρα που τρώω μανταρίνι
Κλειστά βλέπεις τρώω, τι χτυπάτε το τζαμάκι!
Δίπλα! Δίπλα! Στον κύριο Μισθουλάκη

Δε θέλω κάτσε-σήκω, ανέβα και κατέβα
Γιατί τα ξύνω μόνιμα, δημόσιο forevah!
Αφού η μονιμότητα κυλάει μες στη φλέβα
Γι' αυτό τα ξύνω μόνιμα, δημόσιο forevah!

Κύριε Τρεισκιεξήντογλου, τον στέλνετε σε μένα;
Δεν βλέπετε που έχω χέρια φρεσκοπλυμένα;
Λιμάρω το νυχάκι μου, να μπλέκω με μελάνια;
Στείλτονα στον τρίτο, στην κυρία Τάνια

Έχει ημιαργία; Φτου σου ρε γαμώτο
Κι έχω να συμπληρώσω και το καινούριο ΛΟΤΤΟ
Τέλος πάντων, φέρτε το βιβλιάριο
Έχετε καμία σχέση με τη Σάσα Ντάριο;

Με τη Ροζίτα Σώκου; Το Γιώργο Κατσαρό;
Όχι; Πάει η ευκαιρία! Φύγετε από δω
Τι θέλετε και είστε η ενόχλα του ωτού;
Δεν βλέπετε ότι πράττω τη στάση του λωτού;

Ε ρε κάτι άτομα, κάθε μέρα μάχη!
Σου ζητάν τα πάντα και σου σπάνε το στομάχι
Μάθε πέντε πράγματα να ξέρεις κι άντε γεια σου!
Εμένα θα με πρήζεις για δουλειά δικιά σου;

Πρώτα στο πρωτόκολλο, μετά για το χαρτόσημο
Μετά έλα να φιλήσεις της παντόφλας το οικόσημο
Πάρτε υπογραφή απ' τον κύριο Προϊστάμε
Περιμένει και η κυρά στο σπίτι για να φάμε

Από δω δεν με κουνάνε ούτε τα κομάντα
Γιατί τα ξύνω μόνιμα, δημόσιο για πάντα!

Δε θέλω κάτσε-σήκω, ανέβα και κατέβα
Γιατί τα ξύνω μόνιμα, δημόσιο forevah!
Αφού η μονιμότητα κυλάει μες στη φλέβα
Γι' αυτό τα ξύνω μόνιμα, δημόσιο foreva