Τα αγαπημενα μας τραγουδια

Πάλι τραγούδι των Υπόγεια Ρεύματα,όπως και η "Ασημένια σφήκα".Αυτό εδώ ονομάζεται "Μ'αρέσει να μην λέω πολλά"

Μ' αρέσει να μη λέω πολλά
μη λέω πολλά
μ' αρέσει να κοιτάω ψηλά
κοιτάω ψηλά στ' ατέλειωτα τραγούδια
με τη σκιά μου να πετώ, να πετώ
να πιάνω αστέρια στο βυθό
στο βυθό, βυθό της μουσικής σου

Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολό, ολόγιομο
φεγγάρι στη σκηνή σου

Να 'ταν τα φώτα τα θαμπά, τα θαμπά
να 'ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά
στα χέρια να στ' αφήσω

Μάτια μου ψάξε να με βρεις, να με βρεις
ψάξε στους δρόμους της σιωπής
μοναχός θα σβήνω τη μορφή μου

Παδιά βρήκα ένα σιντι με παλιές ελληνικές επιτυχίες και το ακούω... Πολύ γαμάτο!!!

Filotimos έγραψε:

Παδιά βρήκα ένα σιντι με παλιές ελληνικές επιτυχίες και το ακούω... Πολύ γαμάτο!!!

Πόσο παλιές?Και τι τραγούδια έχει μέσα?

Εποχή Μαχαιρίτσα... Δεν ξέρω τα ονόματα των τραγουδιών αλλά μπορώ να στα στείλω αν θες...

το τραγουδι ειναι 1! https://www.youtube.com/watch?v=RJhyrEXxsIk&translated=1

Filotimos έγραψε:

Εποχή Μαχαιρίτσα... Δεν ξέρω τα ονόματα των τραγουδιών αλλά μπορώ να στα στείλω αν θες...

Αν μπορεις στειλε τα

Πες μου πότε θα μπεις για να στα στείλω!!!!!!!!!!!!!!!

Filotimos έγραψε:

Πες μου πότε θα μπεις για να στα στείλω!!!!!!!!!!!!!!!

Γραψ'τα σε ένα χαρτί και φέρε τα στο σχολείο

Δεν ξέρω τα ονόματα ρε... Βρήκα και άλλα πάντως!!

"Ξένος"-Τρύπες.Ώρες-ώρες νιώθω κι εγώ ένας ξένος

Με σιχαίνονται οι μέρες με σιχαίνονται
με κοιτάνε σαν να βλέπουν κάποιο τέρας
κι όλες τρέχουνε Θεέ μου, κι όλες τρέχουνε
όλες τρέχουνε να κρυφτούνε από μένα

Με σιχαίνονται κι οι νύχτες με σιχαίνονται
με κλωτσάνε έξω από τα ωραία τους λημέρια
κι όλα καίγονται Θεέ μου, όλα καίγονται
όλα καίγονται μαζί με μένα

Ένα νέο τραγούδι του Παπακωνσταντίνου,το "facebook".Το βάζω εδώ γιατί δεν ξέρω που αλλού να το βάλω.Δεν το έχω ακούσει αλλά το βρήκα τυχαία ψάχνοντας στίχους

Δυο λόγια πες μου πριν να τελειώσει ο καφές μου
Θέλω να σε δω για λίγο έμπα στο msn πριν φύγω
Δεν προλαβαίνω δυο λέξεις θα σου πω και βγαίνω
Φιλιά θα σου πληκτρολογήσω και στην οθόνη θα στ’ αφήσω

Ευτυχώς που βρήκαμε κι δυο τρόπο να επικοινωνούμε
Την καρδιά με κλικ αριστερό αν σημαδέψεις θα σωθούμε
Με φιλιά και με οουκ αγκαλιά στο face book

Θα με τρελάνεις τι κόλπα είναι αυτά που κάνεις
Μια αγάπη που αντέχει με χίλια megabytes τρέχει
Έλα σταματά έφαγε το ποντίκι μου η γάτα
Μα δεν πειράζει θα σε βρίσκω πάντα μες στο σκληρό μου δίσκο

Ευτυχώς που βρήκαμε κι δυο τρόπο να επικοινωνούμε
Την καρδιά με κλικ αριστερό αν σημαδέψεις θα σωθούμε
Με φιλιά και με οουκ αγκαλιά στο face book

Μερικά τραγούδια του Μηλιώκα όπως το κακοσάλεση τα σπάνε!!!!!!!

"Άφήγηση".Στίχοι του Γιώργου Σεφέρη,μουσική και φωνή ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης...

Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί
κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν κι αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα

Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους
ατέλειωτα χαρτιά παιδιά που μεγαλώνουν
γυναίκες που γερνούνε δύσκολα
αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών

Πγαίνει μέσα στους δρόμους ποτέ δεν πλαγιάζει
δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης
μηχανή μιας απέραντης οδύνης
που κατάντησε να μην έχει σημασία

Άλλοι τον άκουσαν να μιλά μοναχό καθώς περνούσε
για σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια
για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες
που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς
άλλοι τον άκουσαν να λέει για τον ύπνο
εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου
τα πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή

Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος
μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ' το τρένο
ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή

Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτα
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι' αυτόν γιατί δε βρίσκω τίποτα
που να μην το συνηθίσατε
προσκυνώ

Ένα τραγούδι που με άγγιξε


Eίδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου
για το καλό μου

Eίδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα
για το καλό μου

Eίδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο
είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Eίδα να κόβουν τη μπουκιά για την μπουκιά μου
ρούχα να φτιάχνουν απ' τα ρούχα τα παλιά μου
για το καλό μου

Eίδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα
για το καλό μου

Eίδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα
είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα
είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Για το καλό μου για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου
σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου

Ο Μηλιώκας σκίζει!!!
"Και'χω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου..."

Έτσι φίλε μου... Μερικά του τραγούδια σε αγγίζουν...

Stereo Mike-Ο άλλος Μπάμπης

https://www.youtube.com/watch?v=IVbr6jtR1-o&feature=channel_page

Δεν μιλάω για νοήματα,
δεν προσπαθώ να δώσω μηνύματα
απλά εξιστορώ μέσα από άσματα
και αφήνω εσένα στα συμπεράσματα.
Δεν σου προσφέρω την αλήθεια στο πιάτο
απλώς σου λέω πως είναι να 'σαι από κάτω
όπως ο Μπάμπης ο Μπάμπης που δεν ήτανε flou
που δεν κατάλαβε ποτέ τους νόμους του παιχνιδιού.( = chorus)

Μια μέρα ο Μπάμπης λοιπόν είχε φάινη ιδέα
όπως περπάταγε στους δρόμους του Περαία
να πάρει μέρος στο 15μελές
και να διδάξει από μέσα ιδέες ριζοσπαστικές.
Έτσι κι έγινε κ ο Μπάμπης έγινε μέλος
στου Λυκείου την πολίτικη ζωή πήρε μέρος
τις ιδέες του δεν άργησε να πει φωναχτά
τα χαρτιά του δεν κράτησε για πολύ καιρό κλειστά
άλλοι αντέδρασαν, άλλοι σωπάσαν,
άλλοι συμφώνησαν, άλλοι τον κράξαν,
άλλοι διαφώνησαν μα συζητήσαν,
άλλοι δε μίλησαν μα τον πουλήσαν,
το 3μελές είχε συνήθεια να βάφει τα αυγά του χρυσά
γι' αυτό και πήγε κρυφά να βρει οργάνωση στον Μπάμπη να την στήσει,
στο σχόλασμα αλύπητα να τον εσαπίσει.

chorus

Ένας μήνας ανάρρωση στο Κρατικό
κ ούτε ιδέα από πρόσωπο φιλικό.
Ακόμα κ ο πατέρας του του το 'χε πει
απ' την αντίδραση καλύτερη η σιωπή
μα ο Μπάμπης είχε τελειωτικά πληγωθεί
και στο μυαλό του σχέδιο είχε σχηματιστεί.
Η εκδίκηση γι' αυτόν πια η μόνη λύση
στα χέρια του θα έπαιρνε του 3μελούς τη δύση.
Του πατέρα του το δίκαννο πήρε ένα πρωί
και στου λυκείου του πήγε σ' εθνική γιορτή,
το παλτό του πετάει και το όπλο τραβάει
και για μια στιγμή διστάζει, τη σκανδάλη δεν πατάει
Όμως η σύλληψη έγινε έτσι κι αλλιώς
στη φυλακή πια ο Μπάμπης είχε γίνει παλιός
και μετανιώνει κάθε μέρα την απόπειρα αυτή
κ αναρωτιέται αν ήταν όντως πιο καλή η σιωπή.

chorus x 2

Going Through-Κλείστε μου το στόμα

https://www.youtube.com/watch?v=NMfLWtNY_GM&feature=channel_page

Lyrics

αι είμαι πάλι εδώ, έχω άλλα τόσα να πω
Θα με μισήσουν άλλοι τόσοι ίσως βρω σεβασμό
Κι ίσως πνιγώ μέσα στις σκέψεις που γεννά το μυαλό
Κι έτσι χαθώ κάποια στιγμή, μήπως σου κάνω καλό
Παίρνω ανάσα, στυλό, κάνω τις λέξεις πηλό
Πάλι πουλάω δίσκους και ringtones με το κιλό
Πάλι πουλάτε τη γη, πάλι σκορπά πανικό
Πάλι στους Έλληνες θα κάνετε άλλο ένα κακό
Nivo ξανά στο χαρτί, Nivo ξανά στο mp3
Nivo απ’ την πένα στα ηχεία κι από κει στην ψυχή
Nivo ξανά στην TV να κάνει απογραφή
Έχουνε γίνει πιο πολλοί οι φίλοι και οι εχθροί
Nivo μια ακόμα προσπάθεια με λίγη δόση εμπάθεια
Νιώθω μίσος λοιπόν, μην περιμένεις συμπάθεια
Όσος χρόνος υπάρχει, όσος έμεινε ακόμα
Όσο αντέξω, όσο μπορέσω με κλειστό το στόμα

Ξαναχτίζω την ελπίδα πάλι από την αρχή
Όσα μου ‘ταξαν τα έπνιξε στο πέρασμα η βροχή
Όσα όνειρα είχα κάνει μου τα έκαψ’ η φωτιά
Τη Δευτέρα ξεκινάω απ’ την αρχή άλλη μια φορά

Έχουν γκρεμίσει απ’ τα θεμέλια όλα στον τόπο
Είναι πολλοί που καταφέρνουν πολλά δίχως κόπο
Θέλει τρόπο να έχεις και καλό δικηγόρο
Στους κατάλληλους ανθρώπους το κατάλληλο δώρο
Για του λόγου τ’ αληθές σαν παράδειγμα θες
Μεταθέσεις απ’ τον Έβρο κατευθείαν στο Γ.Ε.Σ.
Μ’ ένα ντριν το ρουσφέτι αποκτά υπόσταση
Κι απ’ τον σπίτι στο στρατόπεδο μικραίνει η απόσταση
Πολλοί είναι αυτοί που το παίζουν Λυσίες
Κι απ’ την άλλη καίνε δάση σα να κάνουν θυσίες
Ποιες αξίες; Τα πάντα επί ξύλου κρεμάμενα
Τις έπνιξαν κι αυτές όπως πνίξαν το «Σάμινα»
Βαρέθηκα τις τράπεζες, τα δάνεια, γιορτές
Παρελάσεις και μεγάλα στεφάνια
Να βράσω τα γαλόνια που φοράτε και τις κλάρες
Σας έχουν διορίσει για να κάνετε χάρες

Ξαναχτίζω την ελπίδα πάλι από την αρχή
Όσα μου ‘ταξαν τα έπνιξε στο πέρασμα η βροχή
Όσα όνειρα είχα κάνει μου τα έκαψ’ η φωτιά
Τη Δευτέρα ξεκινάω απ’ την αρχή άλλη μια φορά

Θα συνεχίσω λοιπό σαν τα quartz τα ρολόγια
Κάθε τραγούδι μου θα έχει μια ντουζίνα από λόγια
Θα έχω μάτια ανοιχτά ακόμα κι όταν κοιμάμαι
Όσο περνάνε τα χρόνια πιο πολλά θα θυμάμαι
Πάλι τα ίδια φωνάζω με τρόπο που συνηθίζω
Δεν ζητάω τίποτ’ άλλο μόνο αυτά που αξίζω
Δεν τ’ αξίζω κι όμως στοιβαγμένος ζω στην πόλη
Όπως όνειρα και άνθρωποι στοιβάζονται όλοι
Ευτυχώς μου ‘χει μείνει χαρτί και μελάνι
Δε θάβονται οι σκέψεις δημοσία δαπάνη
Με φίλτρο αναστολές που με κάνουν σοφότερο
Και άλλοτε με στέλνουν στο πυρ το εξώτερο
Έχω μάθει ν’ ακούω, έχω μάθει να δίνω
Έχω μάθει ν’ αγαπάω και ιδρώτα να χύνω
Τι θ’ απογίνω αν αφήσω την καρδιά να παγώσει
Σα φιγούρα στο Μαντάμ Τισό που έχει κερώσει

Ξαναχτίζω την ελπίδα πάλι από την αρχή
Όσα μου ‘ταξαν τα έπνιξε στο πέρασμα η βροχή
Όσα όνειρα είχα κάνει μου τα έκαψ’ η φωτιά
Τη Δευτέρα ξεκινάω απ’ την αρχή άλλη μια φορά (x2)

Τώρα κλείστε μου το στόμα
Κλεί -κλείστε μου το στόμα
Έχω πολλά να πω ακόμα
Τώρα κλείστε μου το στόμα

Domenica-Μέσα στη βοή του δρόμου.

https://www.youtube.com/watch?v=PZRzRkVt-4c&feature=channel_page

Μέσα στη βουή του δρόμου
ήταν να βρω το όνειρό μου...
να το βρω και να το χάσω
και ούτε πια που θα το φτάσω

Μια στιγμή πέρασε μπρος μου
και ήταν η χαρά του κόσμου
η χαρά που μας ματώνει
σαν η πιο μεγάλη πόρνη

Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα

Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα

Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
πουλιά που έχουν φτερουγίσει
σύννεφα μέσα στη δύση

Και άφησε το πέρασμά του
πέρασμα ζωής θανάτου
στην καρδιά μου σαν σφραγίδα
μία πεθαμένη ελπίδα

Love Sick - Bob Dylan

I'm walking through streets that are dead
Walking, walking with you in my head
My feet are so tired, my brain is so wired
And the clouds are weeping

Did I hear someone tell a lie?
Did I hear someone's distant cry?
I spoke like a child; you destroyed me with a smile
While I was sleeping

I'm sick of love but I'm in the thick of it
This kind of love I'm so sick of it

I see, I see lovers in the meadow
I see, I see silhouettes in the window
I watch them 'til they're gone and they leave me hanging on
To a shadow

I'm sick of love; I hear the clock tick
This kind of love; I'm love sick

Sometimes the silence can be like the thunder
Sometimes I wanna take to the road and plunder
Could you ever be true?
I think of you
And I wonder

I'm sick of love; I wish I'd never met you
I'm sick of love; I'm trying to forget you

Just don't know what to do
I'd give anything to
Be with you

"Αδειανό το προσκεφάλι"-Μάκης Χριστοδουλόπουλος...

Αδειανό το προσκεφάλι,αδειανό
έμεινε ορφανό
Πήγες σ'άλλη αγκαλιά και πονώ
Αδειανό το προσεφάλι,αδειανό
έμεινε ορφανό
Πήγες σ'άλλη αγκαλιά και πονώ

Πήρα το μαξιλάρι στην αγκαλιά μου
και άκουγα το χτύπο απ'την καρδιά μου
Πήρα το προσκεφάλι στην αγκαλιά μου
και νόμιζα πως είσαι εσύ κοντά μου
Αδειανό το προσκεφάλι...

Δυο σταγόνες με φαρμάκι,βάλε μου
μέσα στο πιοτό
Να το πιούμε και οι δυο και οι δυο
Δυο σταγόνες με φαρμάκι,βάλε μου
μέσα στο πιοτό
Να το πιούμε και οι δυο και οι δυο

Πήρα το μαξιλάρι...

"Μολυβιά"-Μάκης Χριστοδουλόπουλος...Γιατί η ζωή μου είναι μια μολυβιά στης μοίρας το τετράδιο...Το έχει πρώτος ο Μανώλης Αγγελόπουλος

Μια μολυβιά μέσα στης μοίρας το τετράδιο
είν' η ζωή, είν' η ζωή του καθενός,
μια γομολάστιχα ο θάνατος και αύριο
σε μια στιγμή τα πάντα γίνονται καπνός.

Μια μολυβιά που σβήνει και και δεν αφήνει
ούτ' ένα ίχνος πουθενά,
ένα μικρό σημάδι που μες στον Άδη
χάνεται και δεν γυρνά.
Είν' η ζωή μια μολυβιά.

Μια μολυβιά κακογραμμένη που ξεθώριασε
και η πικρή και η πικρή μου η ζωή,
σαν δυνατός βοριάς η μοίρα μου τα σώριασε
φύλλα ξερά όλα τα όνειρα στη γη.

"Το προσκλητήριο"-Μάκης Χριστοδουλόπουλος

Το προσκλητήριο μου έπεσε απ' τα χέρια
όχι δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν
εσύ που μου 'ταζες τον ουρανό, τ' αστέρια
τώρα στο γάμο σου με θες να 'μαι παρόν.

Μπρος στην εκκλησιά μια ακόμα μαχαιριά
θέλεις να μου δώσεις
Μπρος στην εκκλησιά ακόμα μια φορά
θες να με πληγώσεις.
Μπρος στην εκκλησιά, μπρος στην εκκλησιά
θες να με τελειώσεις.

Το προσκλητήριο κοιτάζω κι ένα δάκρυ
αργοκυλάει απ' τα μάτια μου καυτό.
Που πήγε Θεέ μου η μεγάλη σου αγάπη
πως 'γιναν μίσος τα χιλιάδες σ' αγαπώ.

Μπρος στην εκκλησιά μια ακόμα μαχαιριά
θέλεις να μου δώσεις.
Μπρος στην εκκλησιά ακόμα μια φορά
θες να με πληγώσεις.
Μπρος στην εκκλησιά, μπρος στην εκκλησιά
θες να με τελειώσεις.

"Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο"-Πυξ Λαξ

Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν όπου και να 'σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα

Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται πίσω απ' τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο...

Respect mike!!!!